Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις…
Είστε σπίτι, βλέπετε ειδήσεις.Τι σας έρχεται στο μυαλό; Τι εικόνες σχηματίζονται στην οθόνη του μυαλού σας καθώς ακούτε για κρούσματα και θανάτους; Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεστε «κορονοϊός»;
- Εικόνες ασθενών στην εντατική; Η εικόνα του θανάτου; Θα χάσω την ζωή μου; Κινδυνεύουν οι δικοί μου άνθρωποι; η μητέρα μου; ο πατέρας μου; Είμαι μόνος! Θα πεθάνω!
- Σκέφτεστε: δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει θεραπεία, μας καταράστηκαν, μας επιβουλεύονται, θέλουν να μας ξεπαστρέψουν ….
- και μετά, τι θα γίνει; δεν θα έχουμε δουλειά, θα πεινάσουμε…
Οι σκέψεις δεν είναι η πραγματικότητα!
Και το γαϊτανάκι των σκέψεων συνεχίζεται…
- Αρνητικά συναισθήματα σας κατακλύζουν ενώ, εσείς τώρα εδώ, κάθεστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας και έξω η άνοιξη οργιάζει….
Ποια είναι η πραγματικότητα που ζούμε;
Όσοι έχουν αναπτύξει την ικανότητα της ενσυνειδητότητας (mindfulness) είναι σε θέση με διαύγεια, συγκέντρωση και νηφαλιότητα να σχηματίσουν την πραγματικότητά τους και να απολαμβάνουν το ανεπανάληπτο μυστήριο της ζωής.
Μια μαρτυρία από την εμπειρία mindfulness
Λίγο πριν την έναρξη της πανδημίας ολοκληρώσαμε το πρόγραμμα Stress Resilience που βασίζεται στην καλλιέργεια του mindfulness για να αποκτήσουμε ανθεκτικότητα στο άγχος. To πρόγραμμα διήρκησε 7 εβδομάδες και έγινε αποκλειστικά online.
Να πώς περιγράφει την εμπειρία της από την συμμετοχή της στο προηγούμενο πρόγραμμα η κα Σίσσυ Μιχαλοπούλου, Υπεύθυνη Ανθρώπινου Δυναμικού της ΟΤΕ Globe στην επιστολή που μας έστειλε:
24/3/2020
Mindfulness στην εποχή του Κορωνοϊού (covid-19)
Όταν ερωτήθηκα τι είναι το mindfulness, αντιλήφθηκα ότι για πρώτη φορά συναντούσα έναν όρο, τον οποίο αγνοούσα σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούσε το μυαλό μου καν να προσεγγίσει την ερμηνεία του. Κι όταν ξεκίνησα το εκπαιδευτικό μου πρόγραμμα και διδάχτηκα ότι mindfulness σημαίνει να μάθω να φέρνω το μυαλό μου σε κατάσταση ενσυνειδητότητας, δεν σας κρύβω ότι σοκαρίστηκα. Γιατί η πρώτη σκέψη μου ήταν: «και τώρα πώς το κάνουμε αυτό?!»
Έτσι λοιπόν ξεκίνησα, το ταξίδι μου για 7 εβδομάδες. Κάθε εβδομάδα ήταν και μια διαφορετική ενότητα και κατ΄επέκταση μια νέα εμπειρία.
Τα βήματα της εκπαίδευσης ήταν πολύ συγκεκριμένα και ξεκάθαρα. Το πλάνο ήταν στο τέλος της κάθε ενότητας να καταγράφω το ημερολόγιο του άτυπου διαλογισμού μου και, φυσικά, να έχω παρακολουθήσει και τον απαιτούμενο αριθμό του τυπικού διαλογισμού της εβδομάδας. Πού δυσκολεύτηκα? ΠΑΝΤΟΥ!
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το μυαλό μας έχει την τάση να περιπλανιέται, έμαθα από την εκπαίδευσή μου ότι παράγουμε 60.000 σκέψεις καθημερινά, εκ των οποίων το 95% είναι ίδιες σκέψεις μέρα με την μέρα και το 80% των οποίων είναι αρνητικές! Σοκαριστικό? Ή επίκαιρο?!
Η ενότητα που είχα την τύχη να παρακολουθήσω αφορούσε την διαχείριση του άγχους (stress resilience program). Και συνειδητοποίησ, όταν το ολοκλήρωσα ότι δεν είχα ιδέα τόσα χρόνια τι σημαίνει άγχος!!! Με την καλή έννοια αυτή την φορά.
Το πρόγραμμα είχε μια εκθετική ανάπτυξη και επίδραση στον τρόπο με τον οποίο εκπαιδευόμουν να γίνω mindful. Η προσέγγιση απαιτούσε δέσμευση και θετική διάθεση. Πάνω από όλα όμως, πίστη. Κι έτσι τώρα να μπορώ να μοιραστώ μαζί σας καταπληκτικές διαπιστώσεις…
Έμαθα να είμαι ψύχραιμη… να διαχειρίζομαι τις σκέψεις μου, το άγχος μου και τις εξωτερικές επιδράσεις… να μπορώ να προσηλώνομαι στην συγκεκριμένη κατάσταση.. να εντοπίζω και να αποκτώ θωράκιση από άτομα, που πλέον μου φαίνονται αποσυντονισμένα … να διαχειρίζομαι δύσκολες καταστάσεις βήμα-βήμα, μέρα με την μέρα, στιγμή με την στιγμή…να συγκεντρώνομαι στην αναπνοή μου και να ελέγχω τις αντιδράσεις μου … να αναγνωρίζω τα μηνύματα του σώματός μου και να μπορώ πλέον να τα αποκωδικοποιήσω.. να συμπονώ τον εαυτό μου και να μπορώ άφοβα να συμπονώ και τους συνανθρώπους μου…
Δεν σας κρύβω ότι ένιωσα μια μικρή θεά… απέκτησα εσωτερική δύναμη, διαύγεια, σταθερότητα και ισορροπία αλλά το πιο σημαντικό: κοίταξα μέσα μου και αγκάλιασα αυτό το παιδί, που χρόνια είχα παραμελήσει… τον εαυτό μου! Αυτός είναι ο φάρος μου για να μπορέσω πλέον χωρίς δισταγμό ή άγχος να επικοινωνήσω μαζί σας με αγάπη!
Τελειώνοντας αυτό το ταξίδι για το οποίο μπορώ να μιλώ και να γράφω ασταμάτητα, βρέθηκα μαζί με όλους να αντιμετωπίζω μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Την εξάπλωση της επιδημίας του ιού covid-19.
Αυτή την φορά όμως δεν σοκαρίστηκα. Προφανώς επειδή ήμουν πολύ καλά προετοιμασμένη να διαχειριστώ τον εαυτό μου, το παιδί μου, την οικογένειά μου.
Έτσι θα φροντίσω να διατηρήσω την υγεία μου και θα είμαι σε θέση να διαφυλάξω και την υγεία των οικείων μου.
Γιατί λοιπόν είναι σημαντικό το mindfulness και σε αυτή την συγκυρία…? Διότι…
Μας βοηθάει να αποκτούμε επίγνωση και να σταματάμε την τρελή πορεία του αυτόματου πιλότου μας, ο οποίος μας ταξιδεύει καθημερινά σε έναν ατελείωτο ουρανό σκέψεων και δη αρνητικών..
Αποκτούμε διαύγεια.. κι έτσι μπορούμε να διαχειριζόμαστε τον τεράστιο όγκο πληροφοριών με πιο κριτικό μάτι διατηρώντας την ψυχραιμία μας..
Βλέπουμε πιο καθαρά και αντιδρούμε με μεγαλύτερη σοφία..
Δείχνουμε συμπόνοια στον εαυτό μας, τον προσέχουμε και τον σεβόμαστε … τον αγαπάμε και έτσι αγαπάμε όλους τους ανθρώπους γύρω μας… τους σεβόμαστε και προσέχουμε να είμαστε υπεύθυνοι και για αυτούς σε αυτή την πάρα πολύ δύσκολη συνθήκη απειλής της υγείας μας…
Εν μέσω των συγκεκριμένων δεδομένων, που μας έχουν τεθεί, όλα τα παραπάνω μας τα παρέχει ο διαλογισμός. Είναι μια ενέργεια, την οποία καλούμαστε μόνοι μας, όπως επιβάλλεται πλέον, να υλοποιήσουμε.. σε ένα προστατευμένο περιβάλλον όπως είναι αυτό το σπιτιού μας… νιώθετε ήδη την γαλήνη της στιγμής?
Θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερή, που το προσπάθησα και το προσέγγισα και θέλω να συνεχίσω αυτό τον δρόμο, γνωρίζοντας ότι έχει πολλά χιλιόμετρα ακόμα…
Με εκτίμηση και σεβασμό στον δάσκαλό μου!
Σίσσυ Μιχαλοπούλου
